खै के गुमाएँ, खै के पाएँ
खै के गुमाएँ, खै के पाएँ
बाच्नुको अर्थ खोज्दा खोज्दै ।
समयले डाॅडो काटेको पतै भएन
अचानक ऐठन भो ।
सकस भो औधी
पृथ्वी नै भासिए झैँ ।
सबै तिर नियाल्छु
निसन्देह, अँध्यारो मात्र देख्छु ।
सबै आडम्बरका मुखौटा धारीहरु
लुछ्दैछन, चुस्दैछन ।
स्वार्थी हुन कहिल्यै सकिएन
त्यसैले, बाँच्नुको अर्थ खोज्दैछु ।
खै के गुमाए, खै के पाए ।।
ट्यागहरू:
कविता
टिप्पणीहरू
यहाँ अझै कुनै टिप्पणी छैन। यस पोस्ट सम्बन्धी कुनै टिप्पणी भए माथिको फर्ममा टिप्पणी थप गर्नुहोस
गर्नुहोस्।
सम्बन्धित पोस्टहरू
आयो झोंक हवा सुसाउदै गगनमा, छायो अध्यारो सब. -सुनिता पाण्डे (सोनी)
Admin - बुधबार २० मार्च २०२४
यूवा र योग
बालकृष्ण गजुरेल - बिहिबार १४ डिसेम्बर २०२३
भ्रमे भ्रमका फूलहरू
Muna Prasai - बिहिबार १४ डिसेम्बर २०२३
‘म’ को हुँ?
Admin - बिहिबार १४ डिसेम्बर २०२३